28 sierpnia - Filmoterapia z sensem: Zniknięcie mojej matki w Nove Kino Przedwiośnie

źródło: Artykuł sponsorowany

2020-08-12r.

W piątek 28 sierpnia w NK Przedwiośnie odbędzie się spotkanie w ramach Filmoterapii z Sensem, psychologicznego cyklu. Pokaz filmu „Zniknięcie mojej matki” połączony z dyskusją z psychoterapeutką.

Film opowiada o Benedetcie Barzini, topowej włoskiej modelce, która w 1966 roku przez Harper’s Bazaar została okrzyknięta jedną ze 100 najpiękniejszych kobiet świata. Była fotografowana przez Irvinga Penna i Richarda Avedona oraz związana z Fabryką Andy’ego Warhola. W 1973 roku rosnący niesmak do świata mody sprawił, że postanowiła go opuścić, aby promować feminizm i radykalną lewicę oraz publicznie krytykować mizoginię przemysłu modowego. Była modelka postanowiła zniknąć nie tylko ze świata mody, ale również ze świata materialnego. Chce zamieszkać na bezludnej wyspie, bez karty kredytowej, konta bankowego, telefonu czy komputera. Zaniepokojony postawą 75-letniej matki syn postanowił nakręcić jej filmową biografię. Rejestruje jej życie codzienne i zawodowe, próbując ocalić od zapomnienia buntowniczą i antykonformistyczną ikonę mody lat 60. XX wieku.

W filmie główna bohaterka sięga do źródeł istniejących kanonów piękna i ich opresywnej roli wobec kobiet. Barzini walczy z podwójnością współczesnej kultury, która z jednej strony poddaje nas terrorowi piękna, z drugiej – zachęca do bycia sobą. „Prawdziwej mnie nie da się sfotografować”. Dlaczego chce zniknąć, zamieszkać na bezludnej wyspie, choć i tak żyje po swojemu, z dala od cywilizacji? W jaki sposób wiąże się ono z jej przeszłością? Ciekawym wątkiem do dyskusji jest również jest relacja z synem, który jest twórcą i bohaterem tego dokumentu. O wartości filmu decyduje m.in. jego niejednoznaczność, a to daje pole do dyskusji – mówi Anna Dymek, prowadząca Filmoterapię z Sensem.

Gościem podczas rozmowy będzie Agnieszka Iwaszkiewicz, psychoterapeutka oraz superwizorka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, prowadzi długo i krótkoterminową psychoterapię indywidualną i grupową osób dorosłych. W swojej pracy wykorzystuje odniesienia do szeroko pojętej sztuki tworząc w ten sposób interpretację, skojarzenie lub metaforę, służącą do głębszego rozumienia ludzkich procesów psychicznych. Uważa, że szczególnie literatura i film pomagają przekształcić nieuporządkowane przeżycia w nową myśl , głębszą refleksję lub znaleźć nazwę dla emocji. Uczy siebie i innych jak z tego zasobu korzystać w psychoterapii i w rozmowie o relacjach między ludźmi.

Drukuj