Wielki sukces AUDIORIVER

Trudno uwierzyć, że za nami już 10 imprez, oczywiście pomijając Astigmatik oraz Femev. Tamte imprezy bledną przy poziomie, który mamy dzisiaj - zarówno muzycznym jak i organizacyjnym.

Przyjezdnych można już było zauważyć na tydzień przed festiwalem, na ulicach większa ilość osób niż zwykle. Kluby bardziej wypchane ludźmi, większe obroty, gratka dla wszystkich, których biznes kręci się wokół imprez. Kwatery, hotele, wszystko po brzegi wypchane spragnionymi zabawy młodymi ludźmi. Nie sposób było nie dostrzec rzeszy aut z praktycznie wszelkich zakątków Polski. Czasami nawet zagraniczne tablice rzucały się w oczy – czeskie, słowackie, niemieckie. Nie sposób nie docenić promocji, jaką są niekończące się virale na Facebook’u zdjęć i filmów osób, które wzięły udział w tym niesamowitym evencie.

W tym roku przyjezdnych przywitała zrewitalizowana skarpa nadwiślańska i niewątpliwie, niesamowita pogoda, podkreślająca w pełni piękno zabytkowej płockiej Starówki. Deszcze, które są chyba tradycją płockich imprez i największą zmorą organizatorów, tym razem nie dały o sobie znać. Pogodny piątek był przede wszystkim rozgrzewką przed nadchodzącym długim weekendem. Stary Rynek oraz imprezy wokół klubów z Grodzkiej zebrały tłumy ludzi. Wszyscy doskonale się bawili, a miasto dosłownie tętniło życiem. Przy okazji festiwalu zorganizowano przez weekend wiele kulturalnych imprez plenerowych [https://audioriver.pl/Program,4304,1.html]

Tradycji musiało stać się zadość, sobota stanęła pod znakiem zapytania, gdy zaczął kropić deszcz, a niektóre prognozy przewidywały ulewy od południa do białego rana. Pogoda nie zniechęciła jednak przyjezdnych, plaża opustoszała, wszyscy przenieśli się do miasta. Tłumy szalały w rytm Olivera Koletzkiego na Starym Rynku [https://www.youtube.com/watch?v=uRQJXw0y3As], następnie wokół klubów. Dzieci dorabiały sobie sprzedając płaszcze przeciwdeszczowe, które rozchodziły się jak ciepłe bułeczki.

Niedziela to już impreza pożegnalna przy schodach do pomnika Broniewskiego i w parku na Górkach. Dwie sceny starały się rozwiać ciągle gęste chmury nad Płockiem. I chociaż impreza trwała tylko do wieczora, z pewnością mogłaby się ciągną i do poniedziałku – jak mawiano „było super, ale krótko”. Wszystko co piękne musi się skończyć, a intensywność imprezy spowodowała, że mimo 3 dni, wydawała się dużo krótsza.

Poza mnóstwem artystów godna pochwały była tegoroczna organizacja – świetnie zorganizowana, profesjonalna ochrona, duża liczba toalet oraz niesamowita ilość najróżniejszych stoisk, gdzie każdy mógł znaleźć coś dla siebie – od smażonego bekonu po pizzę sprzedawaną z ciężarówki. Po rozmowach z odniosłem wrażenie, że narzekano na… nisko oprocentowane piwo, jednak ogółem wyszło to chyba na plus – mógłbym przysiąc, że nie byłem świadkiem ani jednej awantury! Wszędzie uśmiechnięci i zadowoleni ludzie, których cytuję: „pobyt był równie drogi niczym wycieczka do Hiszpanii, ale i tak było warto”. Serca wielu osób podbiła również w tym roku oryginalna atrakcja jaką była karuzela.

Muzycznie zdania są podzielone, ale o gustach chyba nie powinno się dyskutować. Piątek gwiazdami niewątpliwie byli: Roisin Murphy,  Ben Klock z Marcelem Dettmannem. Sobota niewątpliwie należała do Tiga – tłumy pod namiotem mówiły same za siebie. Występ Solomuna przyprawiał momentami o ciarki na plecach! Niesamowity był również duet Underworld, czyli Karla Hyde’a oraz Ricka Smith’a – według wielu ukoronowanie 10 lat istnienia Audioriver. Do tego wiśnia na torce w postaci Simian Mobile Disco, który kolejny raz zawitał już do Płocka. Dzień III to już niesamowita Anja Schneider i Damian Lazarus, którzy w kapitalny sposób zamknęli festiwal. Oczywiście nie sposób wymienić wszystkich, każdy dał trochę siebie [https://audioriver.pl/Artysci,3837,1.html] , wszyscy po części przyczynili się do sukcesu Audioriver.

Niezaprzeczalnie ta impreza nie osiągnęła jeszcze maksimum swojego potencjału. Przez te 10 lat przewinęło się przez płocką plażę ponad 200.000 fanów muzyki elektronicznej. Mnie osobiście martwi jedynie ograniczony rozmiar między skarpą a Wisłą: powoli zaczyna zwyczajnie brakować miejsca. Rozwiązaniem byłoby rozciągnięcie imprezy wszerz, ale to już wyzwanie dla organizatorów na przyszły rok, którego oczywiście nie możemy się już doczekać!