Stawiają na nogi

Specjalnie dla osób, które nie miały okazji przeczytać wywiadu z klubowymi maserami Pawłem Nowackim oraz Marcinem Kowalskim publikujemy rozmowę na naszej stronie internetowej. Wywiad ukazał się w ostatnim numerze Czasu Wisły. Zapraszamy do lektury.     Stawiają na nogi   Wcierki, masaże, suplementy, odżywki, opatrunki, kontuzje. Czym jeszcze zajmują się klubowy fizjoterapeuta Paweł Nowacki oraz masażysta Marcin Kowalski? W jaki sposób stawiają piłkarza na nogi? Zapraszamy do lektury wywiadu z klubowymi „maserami”.    Czas Wisły: Od kiedy jesteście w klubie? Najpierw proszę o odpowiedź Pawła. Paweł: Jestem tutaj nieco dłużej niż Marcin. Pojawiłem się na naszym stadionie w 1998 roku. Zawsze chciałem pracować w sporcie. To moja pasja i tym się kierowałem. Złożyłem CV, czekałem cierpliwie na odpowiedź. Po jakimś czasie odezwała się do mnie osoba z klubu. Na początku otrzymałem propozycję pracy w gabinetach odnowy biologicznej, gdzie spędziłem nieco ponad rok. Następnie zaproponowano mi okres próbny w pierwszym zespole. Trwało to dwa miesiące. Dopiero wtedy na dobre rozpocząłem pracę w Wiśle Płock. Czas: Marcinie, jak było w Twoim przypadku? Marcin: Trafiłem na Łukasiewicza 34 pod koniec 2008 roku. Wszystko wyglądało tak jak w przypadku Pawła. Złożyłem CV, zaproszono mnie na rozmowę kwalifikacyjną. Zaproponowano mi okres próbny podczas wyjazdu z juniorami i trenerem Mierzyńskim na mistrzostwa Polski. Turniej trwał pięć dni, zdobyliśmy mistrzostwo. Na dodatek wszyscy byli zadowoleni z mojej pracy. W ten sposób zostałem w Wiśle i jestem tutaj aż do dnia dzisiejszego. Czas: Na czym polega Wasza praca? Paweł: Generalnie przez cały tydzień pracujemy z zespołem i dbamy o zniwelowanie ewentualnych urazów zawodników. Wykonujemy masaże, tzw. wcierki, czyli wcieranie różnego rodzaju maści – rozgrzewających czy chłodzących. Poza tym, szczególnie już bezpośrednio przed meczem, przygotowujemy specjalne odżywki czy suplementy. Czas: A co robicie podczas meczu? Marcin: Podczas spotkania siadamy wraz ze sztabem szkoleniowym oraz zawodnikami na ławce rezerwowych i bacznie obserwujemy przebieg meczu. Czas: Zakładamy, że na boisku leży jeden z naszych zawodników. Jak reagujecie? Paweł: Przede wszystkim musimy poczekać na pozwolenie sędziego na wbiegnięcie na murawę. Sędzia główny wyraża zgodę na nasze wejście na boisko, wpuszcza nas sędzia techniczny. Udzielamy poszkodowanemu piłkarzowi pierwszej pomocy, jeśli sytuacja tego wymaga zakładamy opatrunek. Marcin: W telegraficznym skrócie naszym zadaniem jest jak najszybsze postawienie zawodnika na nogi, by mógł dalej kontynuować rozgrywkę. Czas: Przypominam sobie sytuację podczas jednego z meczów, jeszcze z poprzedniego sezonu. Nasz były już napastnik Janusz Dziedzic doznał poważnego złamania nosa podczas meczu. Stałem obok z aparatem i powiem szczerze – nie wyglądało to dobrze. Czy macie w pamięci jakieś podobne sytuacje? Paweł: Najbardziej zapadła mi w pamięci kontuzja Krzysztofa Husa. Chłopak zderzył się z zawodnikiem drużyny przeciwnej. Dosłownie został stratowany. Doznał bardzo poważnego urazu głowy, stracił przytomność. Miał połamany nos, kości twarzy i wstrząśnienie mózgu. To była chyba najbardziej makabryczna kontuzja, jaką dotychczas widziałem. Marcin: Jeśli chodzi o mnie to właśnie kontuzję Janka Dziedzica zaliczyłbym do tych najpoważniejszych jakie dotychczas widziałem. Na szczęście był wtedy z nami nasz lekarz Wirosław Siemiątkowski. Czas: No właśnie, warto wspomnieć, że podczas meczu towarzyszy Wam jeszcze jedna osoba. Jest to doktor Siemiątkowski. Paweł: W zawodach organizowanych przez klub musi uczestniczyć lekarz, który w każdej chwili udzieli pomocy zarówno naszym zawodnikom, jak i piłkarzom przyjezdnym. Takie są wymogi PZPN-u. Taka osoba to tzw. lekarz zawodów. Marcin: Obowiązkiem gospodarza jest zapewnienie tego typu opieki medycznej. Doktor Siemiątkowski najczęściej na mecze wyjazdowe z nami nie jeździ, ponieważ gospodarze meczu zawsze taką pomoc medyczną zapewniają. Czas: Na co dzień pracujecie razem. Dzielicie się obowiązkami? Paweł: Raczej nie funkcjonuje u nas podział obowiązków. Oczywiście, kiedy jest tej pracy sporo, to staramy się jakoś dzielić – przykładowo jeden masuje, drugi przygotowuje odżywki. Nie ma sytuacji, że jeden z nas zajmuje się tylko jedną, konkretną rzeczą. Obaj możemy wykonywać podobne czynności. Czas: Współpracujecie też na co dzień ze sztabem szkoleniowym. Marcin: Oczywiście. Trzeba przyznać, że współpraca układa się nam bardzo dobrze. Pracujemy z młodym sztabem szkoleniowym, co na pewno jest bardzo pomocne. My odpowiadamy za rehabilitację i usprawnianie zawodników. Dalsze decyzje, na przykład czy dany zawodnik jest gotowy do występu już w kolejnym meczu, zapadają wspólnie, razem ze sztabem. Paweł: Nawet jeśli kontuzja zawodnika została już wyleczona, to istnieją jeszcze inne czynniki wpływające na fakt, czy jest on już rzeczywiście gotowy do gry. Mowa chociażby o jego przygotowaniu motorycznym. Za to odpowiedzialny jest trener przygotowania fizycznego. Zarówno my, jak i sztab musimy się sporo napracować, by zawodnik był w pełni gotowy do gry na najwyższym poziomie. Wszyscy tutaj są zgrani a wszystkie decyzje podejmujemy wspólnie – to jest nasza siła. Czas: Dziękuję za rozmowę.                                                                                 Z Pawłem Nowackim i Marcinem Kowalskim rozmawiał Michał Łada