Trzydziestolecie płockich wyjazdowiczów

Jubileusz trzydziestolecia pierwszego oficjalnego wyjazdu zorganizowanego na mecz Wisły poza Płock obchodzą dziś nasi fani. 6. listopada 1983 r. pojechaliśmy autokarem do Błękitnych Kielce.     Oto garść wspomnień o narodzinach kibicowania w Płocku. Wisła, która przez wiele lat balansowała między IV, a V ligą, później między III, a IV, nie mogła liczyć na zorganizowane wsparcie fanów. Owszem - na mecze Wisły przychodziło sporo płocczan (na dzisiejszy Stadion Miejski, do Radziwia i od czerwca 1973 r. na obiekt przy Łukasiewicza), ale o żadnym klubie kibica mowy nie było. Sytuacja zaczęła się zmieniać jesienią 1980 r., po naszym historycznym awansie na zaplecze ekstraklasy, wtedy to po raz pierwszy próbowano zawiązać oficjalny Klub Kibica. Niestety po kilku spotkaniach organizacja rozpadła się. Owszem - płoccy fani przychodzili tłumnie na mecze (średnia ok. 7 tys. w pierwszym sezonie drugoligowym!), zaczęto też liczniej jeździć poza Płock (przeważnie samochodami z rodziną lub znajomym). Z tego okresu pochodzą również pierwsze, niewielkie 2-3 metrowe flagi. Październik 1980 r. można więc uznać jako datę narodzin zorganizowanego ruchu kibicowskiego w Płocku.     W owym czasie zakłady pracy, szkoły, kluby sportowe itd. miały za zadania organizowanie młodym ludziom czasu wolnego i budowanie ich „prawidłowych postaw”, w związku z tym jak grzyby po deszczu powstawały świetlice, ogniska, kółka zainteresowań itp. Wisła - klub państwowej firmy miała również za zadanie roztoczenie opieki nad rozbrykaną młodzieżą. Dlatego pomysły organizacji wzorcowego ciała kibicowskiego, mimo początkowych trudności nie umarł. 4. listopada 1983 r. w budynku klubowym reaktywowano oficjalny Klub Kibica ZKS Wisła Płock. W spotkaniu założycielskim uczestniczyło około 60. osób (kibice plus etatowi działacze Wisły) pod przewodnictwem sekretarza generalnego klubu Macieja Ozimka. Klub sformalizował warunki wstąpienia do KK WP - trzeba było między innymi wypełnić szczegółową deklarację członkowską, a także uzyskać na piśmie zgodę rodziców i dyrekcji szkoły. Wisła chciała w ten sposób wziąć w ryzy coraz bardziej niesforną młodzież - mieć nad nią pieczę. Wybrano pierwsze, oficjalne władze KK - przewodniczącym został Darek Dawidowski (uczeń Technikum Elektrycznego, trenujący w Wiśle siatkówkę), a w skład zarządu weszli - Zbyszek Dębski, Robert Pesta, Roman Skierski, Andrzej Gadomski i Wojtek Majewski. Przyznać trzeba, że Wisła z roli opiekuna-organizatora wywiązywała się nieźle. Na stadionie uruchomiono świetlicę z m.inn. stołami ping-pongowymi i billardem, zapowiadano nawet zakup magnetowidu, który był w owym czasie nie lada rarytasem. Można było się spotkać, pogadać, pośpiewać, odbyły się także spotkania m.inn. z trenerami (np. Janem Franke i Szczepanem Targowskim), a pogadanki o sędziowaniu miał znany arbiter - Kazimierz Mikołajewski. Obiecywano również pieniądze np. ze sprzedaży programów meczowych i loterii, ale z tym było już gorzej. Wtedy - jesienią ’83 Wisła po raz pierwszy zorganizowała kibicom wyjazd na mecz - do Kielc. A oto jak historyczny wyjazd do Kielc wspomina jeden z jego uczestników – Mysza: Nasza Wisła spełnia marzenia kibiców i jest beniaminkiem II ligi. Początek jesieni w ich wykonaniu wręcz wymarzony. Po kilku kolejkach jesteśmy współliderem tabeli wraz z Koroną Kielce. Mecz ze „scyzorami” odbywał się w Płocku i przybyło na niego 8 tys. Kibiców. Był to rekord frekwencji, który przez wiele lat był nie do pobicia. Uniesienie sprzyjało utworzeniu oficjalnego KLUBU KIBICA. (…) Ustalono szczegóły funkcjonowania m.in. składki plus legitymacje członkowskie, zakup bębna przez klub (wówczas był on rekwizytem niedostępnym na wolnym rynku) oraz produkcja szalików (pierwszych w historii klubu) bodajże w płockim Cotexie. Szaliki oraz bęben zostały zabrane na pierwszy wyjazd autokarowy w dniu 06.11.1983 na spotkanie z Błękitnymi Kielce. Uczestniczyło w nim ok. 33 osób - tyle miejsc miał Autosan wynajęty przez klub. Błękitni nie mieli „szalikowców” z uwagi na gwardyjski (milicyjny) status. Na stadion w Kielcach przybyło również kilkunastu kibiców Korony. W omawianym powyżej meczu w Płocku zjawili się w sile 4 opromienieni sławą, iż stoczyli kilka dni wcześniej zwycięską bitwę z Legią na własnym stadionie po meczu w PP (…). W Płocku stracili flagę, którą wywiesili na boiskowym parkanie. Siedzieli oczywiście bez ochrony MO, ponieważ nie było to wówczas w niższych ligach praktykowane. W Kielcach byli zaskoczeni dużą grupą z Płocka i nie mogli nic wskórać tym bardziej, iż nas pilnowała grupa mundurowych funkcjonariuszy MO. Tak prawdę mówiąc nikt z nas nie miał wówczas żadnego pojęcia o wyjazdach, byliśmy nowicjuszami, a średnia wieku nie przekraczała 17-18 lat i byliśmy grupą o niewielkiej sile rażenia. Ale była to dla nas płocczan lekcja nr 1. Niektórzy ją, odrobili wyciągnęli wnioski , cześć zrezygnowała, mówiąc wyświechtany slogan ”już wyrosłem z kibicowania” część z nich trwa na naszym stadionie do dziś - czego i wam w następnych dziesięcioleciach życzę. I tak się zaczęło prawdziwe, płockie kibicowanie z wszelkimi jego blaskami i cieniami. Fani skupiali się przede wszystkim na piłce nożnej, choć KK pojawiał się również systematycznie w Chemiku na meczach szczypiornistów. Piękne to były chwile - o 13. na stadionie i prosto z niego na halę (a w niedzielę rano poprawka, bo ręczni grali po dwa spotkania w weekend). Jedna Wisła - Jeden Klub - Ci sami wierni kibice… Aż się łezka w oku kręci… Na początku siedlisko Klubu Kibica było pod dachem - nad „lożą honorową”, co nieraz powodowało komiczne (dla niektórych towarzyszy, zasiadających na wynoszonych z gabinetów krzesłach - naganne) sytuacje. Później „młyn” przeniósł się spod dachu – na sektory I i J, by po kilku latach znaleźć miejsce na trybunie wschodniej.   Z naszym kibicowaniem różnie bywało - raz lepiej, raz gorzej, faktem jest, że wszystko szło w dobrym kierunku - pojawiły się kolejne flagi, nowe przyśpiewki i klubowe szale. Szybszy rozwój wiślackiego ruchu kibicowskiego zatrzymał przede wszystkim brak stabilizacji i wyników piłkarzy. Nie potrafiliśmy zagrzać miejsca w II lidze i dopiero na początku lat 90tych., już kolejne pokolenie, zaczęło pracę nad nową marką Kibiców Płocka. W kwietniu 2004 r. powstało Stowarzyszenie Sympatyków Klubu Wisła Płock - jedna z najsilniejszych tego typu organizacji w Polsce i do dziś z sukcesami kontynuuje zapoczątkowaną ponad 30 lat temu pracę dla swojego ukochanego klubu. Kibice Wisły, jako jedna z nielicznych ekip w Polsce jeżdżą na wszystkie mecze swojego zespołu i od kilkunastu lat nie zanotowali wyjazdowego „zera”. Naszych fanów nie zabrakło na najmniejszych stadionach - w Sokółce, Nadarzynie, czy Otwocku, wspierali także drużynę we wszystkich wyjazdach zagranicznych - na Łotwie, Ukrainie i w Szwajcarii oraz turnieju w Pradze.   Najliczniej na wyjeździe kibice Płocka stawili się 24.03.1996 r. w Iławie, gdzie było nas wg. różnych szacunków od 1500 do 2000 szali...     Naszym fanom w dniu ich jubileuszu składamy życzenia samych radości związanych z kibicowaniem swojemu klubowi i dziękując za to, co już było – prosimy o dalsze wspieranie płockiej Wisły.